Witajcie w królestwie Szmaragdowej Nocy, pośród plewów i śmieci, gdzie ghotyckie dusze w imię nocy trafiają.
POD CIEMNYMI SMUGAMI ZAPOMNIENIA,
SĄ WSZYSTKIE MOJE WSPOMNIENIA,
ZA KURTYNĄ CIENIA,
JUŻ BEZ WŁAŚCICIELA,
SPOWITE MGŁĄ, JUŻ WOLNE,
SKRYTE W CIENIU ROBIĄ SIĘ LOTNE,
JUŻ NIGDY DO MNIE NIE WRÓCĄ,
WIĘCEJ MEGO ŻYCIA NIE ZAKŁÓCĄ,
JUŻ NIGDY ICH NIE ZOBACZĘ,
ZAUWAŻĘ, ŻE NIE PŁACZĘ,
JUŻ NIGDY ICH NIE POCZUJĘ,
NIE DOZNAM BÓLU,
POZNAM, ŻE NIKT MNIE NIE OSZUKUJE,
ŻE KTOŚ JEDNAK MNIE NAŚLADUJE,
W TYM, CO DOBRE MI ZOSTAŁO,
TO, CO MNIE POZWOLIŁO, BO MOJE SERCE SIĘ ROZSYPAŁO,
BY BIĆ PRZESTAŁO,
BY NIE KOCHAŁO,
BY PŁAKAŁO,
BY UMRZEĆ CHCIAŁO...
CHCE ZAMKNAC POWIEKI,
NA CALE WIEKI,
NIGDY SIĘ NIE OBUDZIĆ,
I WIĘCEJ ŻYCIEM SIĘ NIE TRUDZIĆ,
JUŻ NIGDY NIE ZOBACZĘ,
JAK KTOŚ NADE MNĄ PŁACZE,
KONIEC JUŻ MEJ DROGI,
BEZE MNIE NIE BĘDZIE ŚWIAT UBOGI,
CHCĘ WRESZCIE TO ZAKOŃCZYĆ,
I PO ŚWIECIE WIĘCEJ NIE BŁĄDZIĆ,
PRZYKRO MI, ŻE KTOŚ NA MNIE LICZYŁ,
TERAZ BĘDĘ OGLĄDAĆ SPOD ZIEMI BLASK ZNICZY,
PŁONĄCYCH JAK NIEGDYŚ ME ŻYCIE,
WRZASK ŻYCIA OFIARY WŁAŚNIE SŁYSZYCIE,
WYBACZCIE WSZYSTKO, CO WAM ZROBIŁAM,
BO Z WAMI TUTAJ SIĘ TYLKO MĘCZYŁAM,
TERAZ JEST MI DOBRZE, JUŻ NIE CIERPIĘ,
NA ŚMIERĆ OD ZAWSZE CZEKAŁAM WIERNIE.
TOPIĘ SIĘ W SAMEJ SOBIE,
ZŁAPAĆ ODDECHU NIE MOGĘ,
TYLE JEST MROCZNYCH MYŚLI,
ŻE JUŻ WIĘCEJ NIKT NIE WYMYŚLI,
DLACZEGO WCIĄŻ ŹLE SIĘ UKŁADA,,
NAWET, GDY NA DWORZE DESZCZ NIE PADA?,
PŁUCA ZALANE MORZEM RANIĄCYCH WSPOMNIEŃ,
O KTÓRYCH NIE MOGĘ ZAPOMNIEĆ,
DO MÓZGU KREW UDERZA,
STRUGI CIAŁA I ŻYŁY PRZEMIERZA,
CHCIAŁABYM ZATRZEĆ CAŁĄ PRZESZŁOŚĆ,
WSZYSTKO TO, CO MAM WEWNĄTRZ,
CHCIAŁABYM WYPŁYNĄĆ Z GŁĘBIN ,
PATRZEĆ NA CHMURĘ BIAŁYCH GOŁĘBI,
SYMBOLEM NADZIEI I WOLNOŚCI,
ONE ZAWSZE SĄ PEŁNE RADOŚCI,
CHCIAŁABYM ZOBACZYĆ NIEBOSKŁON BŁĘKITNY,
BEZGRANICZNIE PIĘKNY I MAJESTATYCZNY,
NA KTÓRYM WIDNIAŁABY TĘCZA KOLOROWA,
NA TLE NIEBA NICZYM KRÓLOWA,
CHCIAŁABYM UJRZEĆ ZACHÓD SŁOŃCA,
MIĘDZY CHMURAMI ZŁOTA KULA ŚWIECĄCA,
OTULONA W CIEPŁYCH BARW OBŁOKI,
CHCIAŁABYM PODZIWIAĆ TE WIDOKI,
ALE MÓJ OCEAN JEST ZBYT GŁĘBOKI,
ZBYT WIELKI, ZA SZEROKI,
W NIM WIECZNIE SIĘ TOPIĘ,
ODDECHU ZŁAPAĆ NIE MOGĘ,
MOŻE KIEDYŚ KTOŚ MNIE URATUJE,
I NIE POZWOLI BYM OPADŁA NA DNO,
ALE NARAZIE SIĘ TYLKO SŁONĄ WODĄ TRUJĘ,
AŻ WSZYSTKIE MOJE SIŁY OPADNĄ,
Enya
"Evenstar"
By Inventive
Link :: 11.11.2013 :: 18:52
Stało się. Mineło 3 lata od mojego ostatniego wpisu. Czytajac dzis wpisy wrocilo wszystko.. chodz wcale wracac nie musiało, bo wciaz jego duch jest przy mnie obecny.
Ożenił się. Z nią. 3 miesiące temu.
Poczułam rozrywający ból.
Psychiczny palący od środka ból.
Bóg umierającej nadzieji, nadzieji która wciaz we mnie była, może i uśpiona ale była.
Od dnia w ktorym rozstalismy się na dobre.. było tyle okazji by do siebie powrocic i zaczac wszystko od poczatku, by znow poczuc swoje gorące dłonie i rozkoszne pocalunki.
Inni mężczyźni pozwalali zapomnieć, zapomnieć na chwile, pozwalali na snucie nowych planow. Pozwalali na chwilowe uniesienia i na dlugie rozpadanie sie na miliony żałosnych kawałków.. zbierajac dusze znow marzyłam by On wrocil i był.
Wszystko umarło.
Umarłam ja.
Tysiące razy.
To nie jest już mój świat.
Komentuj(1)
Link :: 01.12.2010 :: 21:17
Czasem po prostu chciałabym się do Ciebie przytulić, bez żadnego konkretnego powodu. Pójść do parku, gdzie w promieniach słońca mienią się różnymi kolorami jesienne liście. Usiąść pod drzewem, patrzeć w niebo. Powiedzieć coś, cokolwiek, bo wiem, że mogę rozmawiać z Tobą o wszystkim. Spojrzeć w Twe oczy... Gładzić dłoń. Dotykać Twej twarzy. Ust . Pocałować. Poczuć się jak mała dziewczynka, bezbronna, bezpieczna w Twych objęciach. Chciałabym zapomnieć o tym, co było. Żyć chwilą obecną. Pragnę usnąć wtulona w Ciebie. Obudzić się kiedyś słysząc z Twych ust moje imię. Czuć, że jestem Ci potrzebna, wiedzieć, że jedyna. Chcę się z Tobą drażnić, pokłócić... Tylko po to, by później się czule pogodzić... I tęsknić wiedząc, że i Ty tęsknisz..
Ostatnimi czasy moim ulubionym zajęciem jest wpatrywanie sie w ściane, tak zupełnie bez celu patrzenie i wyliczanie błędów, życiowych wstrętnych błędów. Wszystko się zmienia, okropny psychiczny ból nie pozwala mi racjonalnie myśleć. Wszystko sie skończyło, skończyło sie tamto życie. A ja mam beznadziejną nadzieje że nowe zycie pozwoli mi zrealizować swoje marzenia, z każdym dniem staram się przyzwyczaić do tego że jego juz nie ma, że nie może juz być w moim życiu, że czas życ samej, radzić sobie samej i patrzeć na jego szczęscie z boku. Jest jej. Czas zakończyć 4 lata beznadziejnej miłości, beznadziejnej szczerej miłości tej jedynej, czas pogodzić się ze świadomością że nigdy nie będę tak szczęsliwa jak te wszystkie okropne związki jak ci ludzie trzymający się za ręce i dający sobie ukratkowe buziaki w parku. Kiedyś powiedziała bym że to takie dziecinne, zakochać sie i być takim szczęsliwym, a teraz? teraz chciała bym kochać tak, tak mocno jak kochałam jego, ale kogoś innego, kogoś kto kochał by też i mnie, równie beznadziejną silną i szczerą miłością, chciała bym zbierać stokrotki spacerując z nim po łące, nad łóżkiem mieć kolaż wspólnych zdjęć, móc mówić Kocham Cię i słyszeć to samo, żeby to słowo a taka lekkością kołysało się miedzy nami .. żebym czuła te pierdolone motylki, a gdy jego usta były by przy moich, chce czuć te dziwnie uginające się kolana, w jego oczach chciała bym widzieć cały mój świat..
Chciała bym kochać, kochać tak żeby nie bolało.
Komentuj(0)
Link :: 27.10.2010 :: 22:45
Leżałam patrząc na jego spokojną twarz jak śpi, uśmiechał się. Kąciki jego ust zdradzały że to był miły sen. Jego ramiona otaczały mnie i mimo snu wciąż obdarowywał mnie mocnym uściskiem. W tamtej chwili czułam że mam wszystko. Przez całą noc nie zmrużyłam oka by nacieszyć się chwilą i Jego obecnością. Był tak blisko. Serca biły w jednym rytmie. Te same oddechy.
Zawsze zastanawiałam się czym jest miłość? Ciągle zagubiona szukałam jakiejś odpowiedzi, jakiegoś znaku i sensu w życiu. Popełniłam wiele błędów. Zraniłam wiele ludzi. Opuściłam jeszcze więcej. Nigdy nie byłam na tyle pewna by powiedzieć TAK to TEN. A dziś? dziś zrobiła bym wszystko byle bym mogła powiedzieć tak o Nim.
Zakochać się to nie problem. Gorzej jest później żyć ze świadomością że nigdy tej osobie tego nie powiesz.
Ale może to wlaśnie jest to? że własne szczęscie oddała bym tylko po to by On był szczęśliwy.
Komentuj(0)
Link :: 23.10.2010 :: 17:36
Co dziennie wyobrażam sobie dzień w którym patrząc mu w oczy mówię TAK. Niebo wtedy jest takie jasne, jego oczy bardziej zielone niż zwykle.. Na sobie mam białą sukienkę. I juz wtedy była bym na zawsze jego a on mój. Te myśli bolą tak bardzo a jednocześnie sprawiają mi tak wielką przyjemność. Uwielbiam budzić się rano pamiętając że znów mi sie śnił.
Tak łatwo sie zakochać a tak trudno to wyrazić. Nigdy, nigdy nie będziemy razem tak jak ja bym tego chciała, zawsze będe drugą mało ważną istotą w jego życiu. Będe wtedy kiedy nie ma jej.
Oddałam Mu serce, dusze i sny.
Każdego dnia proszę życie o szanse.
Komentuj(0)
Link :: 17.10.2010 :: 00:44
Zrozumieć to wszystko tak trudno..
Komentuj(0)
Link :: 03.10.2010 :: 22:22
Obudzić się w Jego ramionach to jak balsam na mą straconą w otchłani dusze. Zasypiając wtulona w Niego modliłam się zeby ten czas trwał wiecznie.. Czy mam prawo jeszcze prosić Boga o co kolwiek? Jedyną rzeczą jaką bym chciała to On, i cała jego miłość. Kiedy budzi mnie pocałunkami wszystko nabiera nowego sensu, wszystko nabiera barw. Jego rozpalone oczy, jego cieple ręce, silne ramiona, to poczucie bezpieczeństwa ktorego nikt inny mi nie dawał.. zabiła bym dla Niego, zamordowała bym, zrobiła bym wszystko.
Im dłużej o tym myślę tym bardziej to boli.
Kochać ze świadomością że nigdy nie będzie sie z tą osobą... to chyba najgorsze przekleństwo.
Okrutne przekleństwo.
Komentuj(0)
Link :: 22.09.2010 :: 21:17
Znów zbliża sie październik. Nadchodzi okres kiedy On znów jest mój. Te ostatnie 3 miesiące jakos zmieniły nasze charaktery i podejście do Siebie. Pojawił sie ktoś inny, po raz kolejny ktoś mnie kocha. Ale nie zmieniło to mnie. Pozostaje pytanie czy kiedy kolwiek sie zmienie? Pokocham kogoś innego jak jego?
Komentuj(0)
Link :: 09.09.2010 :: 23:27
Najtrudniej jest ukryć ból...
Komentuj(1)
Link :: 26.07.2010 :: 21:13
Czy mozna zakochac sie w kims wogole go nie widzac?
Słuchając jego głosu?
Pisząc listy?
Mogła bym słuchac go godzinami, odczytywac wiadomosci.
Czuje sie jak bohaterka filmu.. Samotnosc w Sieci.
A moze to wszystko jest tylko snem...
Komentuj(0)
Link :: 28.06.2010 :: 23:23
I skonczyl sie ten najlepszy okres, kiedy byl tylko moj.
teraz jest jej.
Komentuj(0)
Jestem odrobiną samotności, odrobiną pustki i zaklętego milczenia. Zrodziło mnie cierpienie i gorzkie łzy. Każdy dzień jest dla mnie utrapieniem, radosnych chwil jest coraz mniej. W końcu zatracę się w nicości i wszyscy o mnie zapomną. A na nagrobku będzie widniał napis. Napis, który już teraz kreuje obrazy w mej głowie. Napis, który nie pozwoli, by o mnie zapomniano. 
